-
1 przyczy|nić
pf — przyczy|niać impf Ⅰ vi książk. to cause vt- przyczyniać komuś kłopotów to cause sb trouble- przyczynił jej wielu cierpień he caused her a great deal of suffering- przyczyniła nam wielu radości she gave us a lot of joyⅡ przyczynić się — przyczyniać się to contribute (do czegoś to sth)- przyczynić się do rozwoju miasta to contribute to the development of a city- brak wody przyczynił się do wybuchu epidemii the water shortage contributed to the epidemic- przyczynił się do ujęcia sprawców he played a part in arresting the perpetratorsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przyczy|nić
См. также в других словарях:
przyczynić — dk VIa, przyczynićnię, przyczynićnisz, przyczynićczyń, przyczynićnił przyczyniać ndk I, przyczynićam, przyczynićasz, przyczynićają, przyczynićaj, przyczynićał, książk. «stać się w jakiejś mierze przyczyną czegoś; dodać więcej, dołożyć,… … Słownik języka polskiego
